Wetenschappers zouden de weerkaatsing van zonlicht moeten bestuderen (zonne-geo-engineering).

Zestig wetenschappers van vooraanstaande instituten pleiten voor een rigoureus onderzoek naar het weerkaatsen van zonlicht weg van de aarde om de effecten van klimaatverandering te verzachten.

Geen van de wetenschappers onderschreef de strategie, die soms “zonne-geo-engineering” wordt genoemd en aanzienlijke negatieve bijwerkingen kan hebben.

In plaats daarvan roepen ze op tot zorgvuldige en gecoördineerde overweging van het idee voordat de effecten van klimaatverandering zo duidelijk en urgent worden dat burgers en regeringen actie eisen. Ze geloven dat dit in de komende 10-20 jaar zou kunnen gebeuren, gezien het huidige traject van plannen voor het verminderen van de kooldioxide.

Dat schrijven de wetenschappers in hun open brief die op de website is gepubliceerd website uitdrukkelijk met het doel hun wetenschappelijke standpunt te verspreiden. “Natuurlijke systemen naderen de drempels van catastrofale veranderingen met het potentieel voor versnelde klimaatverandering en effecten die het aanpassingsvermogen van de mens te boven gaan.”

Wetenschappers benadrukken ook dat zonne-geo-engineering geen oplossing is. De uitstoot van broeikasgassen moet onmiddellijk en dringend worden verminderd, aangezien dit de enige permanente manier is om de opwarming van de aarde te verminderen.

Ondertekenaars zijn afkomstig van prestigieuze instellingen over de hele wereld, waaronder Columbia University, Harvard University, MIT en NASA. Er zit echter geen organisatie of instelling achter de boodschap. Het werd gepubliceerd als een onafhankelijke inspanning door geleerden.

In 2015 werd het historische klimaatakkoord van Parijs ondertekendmet als doel de opwarming van de aarde “ruim onder” 2 graden Celsius te houden in vergelijking met pre-industriële niveaus, idealiter minder dan 1,5 graden.

Maar wetenschappers denken dat dit doel niet zal worden bereikt, omdat er de afgelopen anderhalve eeuw al zoveel broeikasgassen zijn uitgestoten en lang nadat ze zijn vrijgekomen in de atmosfeer blijven.

“Zelfs met drastische maatregelen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen, wordt het steeds onwaarschijnlijker dat de opwarming van het klimaat op korte termijn onder de 1,5 tot 2°C zal blijven”, schreven de wetenschappers. “Dit komt omdat het omkeren van de huidige opwarmingstrends een aanzienlijke vermindering van de atmosferische concentraties van broeikasgassen zou vereisen, die aanzienlijk achterblijven bij de daling van de uitstoot vanwege hun lange atmosferische levensduur.”

Wat de bezorgdheid nog groter maakt, is dat luchtverontreiniging de opwarming van de aarde tegengaat. Luchtverontreinigingsdeeltjes, ook vrijgekomen door menselijke activiteit, mengen zich in wolken en weerkaatsen zonlicht weg van de aarde gedurende de hele tijd dat ze in de atmosfeer blijven.

“Momenteel wordt geschat dat door de mens veroorzaakte aerosolen ongeveer een derde van de klimaatopwarming veroorzaakt door broeikasgassen compenseren”, schreven de wetenschappers.

Maar regeringen treden hard op tegen luchtvervuiling, en naarmate de lucht schoner wordt, zal dit de volledige opwarming van de aarde, veroorzaakt door menselijke activiteiten, aan het licht brengen.

De wetenschappers waarschuwden dat “reducties in aerosolemissies in de komende decennia snel een grote maar hoogst onzekere hoeveelheid klimaatopwarming aan het licht zullen brengen.”

Ondertussen zeggen experts dat technologieën voor het verwijderen van kooldioxide uit de atmosfeer nog te vroeg zijn om de opwarming van de wereld onder de 1,5 graad te houden.

“Er zijn aanzienlijke milieu-, technische en kostenuitdagingen bij het gebruik van CO2-verwijdering (CDR) op de schaal die nodig is om de opwarming van de aarde aanzienlijk te verminderen. Hoewel het fysiek mogelijk is om CDR te gebruiken om onder de 1,5°C te blijven, zijn deze uitdagingen en de trage reactie significant “, schreven de wetenschappers. Het klimaatsysteem maakt het onwaarschijnlijk dat CDR snel genoeg of op voldoende schaal kan worden geïmplementeerd om op korte termijn gevaarlijke niveaus van klimaatopwarming te voorkomen.”

Zonlicht kan van de aarde af worden gereflecteerd en kan snel stromen. Wetenschappers zeiden dat gezien de staat van onze collectieve opwarming van de aarde, het tijd is om het serieus te nemen.

Wetenschappers verdelen zonne-geo-engineering in drie categorieën:

• stratosferische aërosolinjectie, SAI, Dat houdt in dat aërosolen zoals zwaveldioxide in de atmosfeer worden gebracht om zonlicht te weerkaatsen.
• Verhelderende Marine Cloud, MCBwaarbij zeezoutnevel in lage zeewolken wordt geplaatst.
• Subtiele wolkenverdunning, CCTwaarbij aërosolen in cirruswolken worden geplaatst om de hoeveelheid infraroodstraling die de aarde vasthoudt te verminderen.

De eerste twee, SAI en MCB, worden gewoonlijk zonnestralingsmodulatie of SRM genoemd.

Op dit moment is er niet genoeg onderzoek om precies te weten hoe deze drie technologieën de planeet zullen beïnvloeden. In sommige gevallen, schreven de wetenschappers, kunnen ze minder schadelijk zijn als ze in bepaalde combinaties worden gebruikt.

Maar naarmate de effecten van de opwarming van de aarde ernstiger worden, “zal er steeds meer druk komen” om een ​​van deze aanpassingstechnieken te gebruiken. Daarom is het urgent om ze nu te bestuderen, zeggen de wetenschappers, aangezien de wetenschappers schrijven dat “het huidige kennisniveau over SRM-interventies onvoldoende is om hun gevolgen voor klimaatrisico’s te detecteren, toe te schrijven of te voorspellen.”

De wetenschappers voegden eraan toe dat collegiaal getoetst wetenschappelijk onderzoek computersimulaties, observaties, analytische studies en kleinschalige veldexperimenten moet omvatten. Al het onderzoek moet open en transparant zijn met open toegang tot data.

Het gebruik van een van deze technologieën moet onderworpen zijn aan wereldwijde en internationale samenwerking en besluitvorming binnen een kader dat vergelijkbaar is met het Protocol van Montreal, dat wetenschappers hebben geprezen als een zeer succesvol voorbeeld van mondiaal milieubeleid.

Bovendien schrijven de wetenschappers dat dit soort technologieën voor zonlichtreflectie niet op commerciële markten mogen worden gekocht en verkocht als middel om de koolstofemissies te compenseren.

“De stand van de wetenschappelijke kennis over SRM is momenteel onvoldoende om het op te nemen als onderdeel van een klimaatkredietregeling of ander commercieel voorstel, zoals sommigen beginnen te suggereren. Zelfs voor stratosferische aërosolinjectie (de meest goed begrepen SRM-benadering) van koeling die wordt bereikt door een bepaalde massa van de materialen te injecteren en hoe SAI het klimaatsysteem zal beïnvloeden, blijft hoogst onzeker.

“Zelfs met een beter begrip van deze effecten, aangezien SRM niet de oorzaak van klimaatverandering aanpakt, noch alle effecten van verhoogde broeikasgasconcentraties, is het waarschijnlijk dat het geen geschikte kandidaat zou zijn voor een open marktsysteem van kredieten en onafhankelijke acteurs.”