Wetenschappers maken plannen om een ​​interstellair object te onderscheppen: ScienceAlert

We hebben eindelijk de technologie om interstellaire objecten te detecteren. We hebben er de afgelopen jaren twee ontdekt,”Oumuamua En de 2 I / BorisovEr is ongetwijfeld meer.

Als zodanig was er veel interesse in het ontwikkelen van een missie die er een zou kunnen bezoeken zodra deze was ontdekt. Maar hoe ziet zo’n taak eruit?

Nutsvoorzieningen, ontwerppapier Vanuit een team van voornamelijk Amerikaanse wetenschappers probeerden ze deze vraag te beantwoorden en duwden ze ons een stap verder om zo’n missie te lanceren.

Een deel van wat de Interstellar Visitor-missie zo interessant maakt, is dat de Interstellar Visitors zo raar zijn. Borisov gedroeg zich als een typische komeet toen hij het zonnestelsel binnenkwam, maar Oumuamua was een heel ander beest.

Het heeft nooit de staart van een komeet ontwikkeld, zoals veel wetenschappers voorspelden. Het toonde ook een versnelling die niet door radioactieve of andere middelen leek te worden verklaard, waardoor sommige vooraanstaande wetenschappers beweerden dat het mogelijk een ruimtesonde was.

De beste manier om dergelijke fantasievolle beweringen te bestrijden, is door ze nauwkeurig te onderzoeken. En om dat te doen, moeten we een missie hebben die de achterstand kan inhalen. Maar eerst moeten we het zien, en astronomen zijn er al mee bezig.

Onderzoek naar de erfenis van de Vera Sea Robin Observatory of Space and Time (LSST) elk jaar tussen 1-10 interstellaire objecten kunnen detecteren die ongeveer even groot zijn als ‘Oumuamua’, volgens de berekeningen van de auteurs.

Er zijn volop mogelijkheden om de juiste kandidaat te vinden. Maar aan welke criteria moet deze kandidaat voldoen?

Het belangrijkste zou zijn: “Waar komt het vandaan?” Hoewel er geen “beste” hoek is om een ​​interstellair object (ISO) te benaderen, maakt het wel een verschil op basis van waar we het “interstellaire intercept” (ISI) opslaan.

Volgens de krant is de beste plaats hiervoor waarschijnlijk het Earth-Sun L2 Lagrange-punt. Het heeft meer dan één voordeel: ten eerste is er heel weinig brandstof nodig om in het station te blijven, en elke ISI moet mogelijk jaren wachten in de opgeborgen positie.

Zodra hij aan het werk wordt geroepen, moet hij snel reageren, en een andere bewoner van L2 kan hem daarbij helpen.

Het NASA Time Domain Spectral Observatory (TSO) is een telescoop van 1,5 meter die gepland is om te lokaliseren op het L2 Lagrange-punt, samen met de beroemdste telescopen zoals JWST.

Ondanks al zijn verbazingwekkende vermogen om geweldige foto’s te maken, heeft JWST één grote zwakte: het is traag. Het scherpstellen op een specifiek object kan 2-5 dagen duren, waardoor het nutteloos is bij het traceren van ISO-bestanden. Aan de andere kant duurt TSO slechts enkele minuten.

Het kan worden aangevuld met een andere telescoop, de geplande NEO, die bedoeld is om op het L1 Lagrange-punt van het aarde-maansysteem te verblijven.

In combinatie met TSO zouden deze twee zeer responsieve telescopen in staat moeten zijn om beelden te maken van elke ISO die het binnenste van het zonnestelsel binnenkomt en die zich niet direct op een pad langs de L1-L2-basislijn bevindt.

Eenmaal gedetecteerd, is toegang tot de ISO de volgende taak. Sommige zullen helaas ongrijpbaar zijn vanuit het oogpunt van orbitale mechanica.

Maar de auteurs berekenen dat er een kans van 85 procent is dat de ISI die is opgeslagen in L2 binnen 10 jaar een geschikt object van belang ter grootte van ‘Oumuamua’ kan vinden.

Dus, als we eenmaal ISO’s kunnen detecteren, is het gewoon een kwestie van geduldig wachten op de juiste gelegenheid.

Zodra de ISI ISO heeft bereikt, kan deze nauwkeurig beginnen te observeren, inclusief een volledige spectrale kaart van zowel natuurlijke als synthetische materialen, wat kan helpen bij het oplossen van het debat over de vraag of deze objecten door buitenaardse wezens zijn gemaakte sensoren.

Hij kon ook het vrijkomen van gas volgen dat de mysterieuze krachten zou kunnen verklaren die op ‘Oumuamua werken.

Er zijn ongetwijfeld veel spannende dingen die wetenschappers willen begrijpen over het eerste interstellaire object dat we bezoeken.

Maar op basis van de berekeningen in dit artikel zullen er veel mogelijkheden zijn om dat te doen en veel gegevens om te verzamelen als we dat doen. Tijd om door te gaan naar de planningsfasen, dus!

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door universum vandaag. Lees de origineel artikel.